نکاتی درباره دیالوگ نویسی:


1- باید سعی شود دیالوگها در خود مفهومی داشته باشند.


2- دیالوگها نباید صرفا تبادل پرسش و پاسخ باشند.


3- در دیالوگ نباید حتما پاسخ یک پرسش، یک حرف باشد. بلکه می تواند سکوت، یک ژست و ... باشد.


4- دیالوگ باید عاطفی، عقلانی و هدفدار باشد.


5- شخصیت هایی که هر چه هستند و هر چه فکر می کنند را به زبان می آورند، یکی از مشخصه های بارز فیلمنامه های مبتدیان است.


6- دیالوگ سینمایی نباید کاملا از واقعیت الگوبرداری کند، زیرا دیالوگ های واقعی در زندگی اغلب کند و پر از بخش های زائد است.


7- هیچکاک: هنگامی که داستانی را در سینما توصیف می کنیم در جایی باید به دیالوگ روی آوریم، که هر کار دیگری از توانمان بیرون باشد.


8- شخصیت ها چه خوب و چه بد در داستان ممکن است دروغ بگویند.


. بهتر است در فیلمنامه شخصیت های فرعی دارای یک ویژگی خاص باشند. مثلا: سردی، گستاخی، بدذاتی، قدرت و ...


. سوال: کدام زیباتر است؟ فیلمنامه ای با موقعیت های قوی و کاراکتر های نه چندان عمیق و یا بالعکس؟


. هیچگاه در شخصیت داستانتان تحول و تغییری ناگهانی بوجود نیاورید، این از نشانه ای راحت طلبی فیلمنامه نویس است.


. هراس: برای ایجاد ترس و انتقال ترس به تماشاگر، تنها خلق پرسوناژهایی که در معرض خطر قرار دارند کافی نیست. بلکه تماشاگر یابد در حس این ترس شریک باشد. بدین ترتیب در فیلمنامه هایی از این دست، از پرسوناژ یا شخصیتی بهره می گیرند که مستمرا می هراسد و از طریق او ترس به تماشاگر منتقل می شود. (مثال: دختری جوان و تنها یا کودکی خردسال)


. هیچکاک: هر چه شخصیت منفی، موفق تر از آب در آید، فیلم نیز فیلم نیز موفق تر خواهد شد.


. بخش ها و زمان های مهم در فیلمنامه:


1- شروع داستان: سعی کنید فیلم را با رخدادی بسیار قوی و عالی که قابلیت پیشرفت بیشتری در طول داستان ندارد، آغاز نکنید.


2- سیر تحول داستان: باز هم هیچکاک می گوید: فیلم می بایست همواره همچون یک قطار در حال حرکت سرعت بگیرد... تا رسیدن به نقطه اوج.


3- نقطه اوج: اصولا در انتهای داستان قرار می گیرد و پس از آن صحنه هایی سرشار از آرامش و پایداری مشاهده می شود.


. آوردن مقدمه ای در ابتدای هر فیلم الزامی است و برای درک داستان ضرورت دارد. مقدمه می تواند شامل این باشد که: ما در کجا و چه زمانی هستیم؟ شخصیت ها کدامند؟ روابط شان چگونه است و ... مقدمه نباید طولانی و کسل کننده باشد و تنها توسط دیالوگ های شخصیت های داستان بیان شود.


. پایان داستان:


1- پایان باز: که در آن یک راز همچنان بی پاسخ می ماند و یا مشکل داستان همچنان حل نشدنی باقی می ماند.


2- پایان بسته: در این نوع پایان قهرمان به هدفش می رسد و تکلیف تمامی شخصیت های داستان مشخص می شود.


. حذف: گاهی لازم است برای غافلگیری تماشاگر قسمتی از فیلمنامه را که حاوی مطالبی است که بعدا بیان می شود را حذف کرد.


. پیش بینی: سعی کنید اتفاقات فیلمنامه تان تا حدودی غیرقابل پیش بینی باشد، زیرا باعث ایجاد تعلیق می شود.


. تعلیق: مسافر تاجری شب را در هتل کوچکی می گذراند و نیمه های شب به واسطه مسافر طبقه بالاتر که کفشش را به زمین می اندازد، از خواب بیدار می شود. یک ساعتی می گذرد و مسافر تحملش به سر می آید، فریاد زنان به سقف می کوبد و می گوید: <به خاطر خدا کفش دیگرتان را هم بیندازید، شاید من بتوانم بخوابم.>


بسیاری از فیلم ها سرشار از اینگونه کفش ها، و کفش هایی هستند که هرگز به زمین نمی افتند و ایجاد تعلیق می کنند.


. شخصیت پردازی پرسوناژهای فیلمنامه:
برای اینکار باید ویژگی هایی برای پرسوناژ در نظر گرفت.


1- سن تقریبی (که توسط ظاهر جسمانی و یا در دیالوگها و ... مشخص می شود.)


2- موقعیت اجتماعی (در خانواده و جامعه)


3- چگونگی رابطه با دیگران (خانواده و دوستان)


4- رفتار دیگران با او


5- ویژگی های درونی (افکار و عقاید)


6- همچنین می تواند ویژگی های خاص داشته باشد. نظیر داشتن یک تکیه کلام خاص،حرکت،ژست،واکنش یا جزئیاتی خاص در لباس.


. هیچگاه فیلمنامه تان را سراسر خنده، ترس یا اکشن قرار ندهید. زیرا خسته کننده و ملال انگیز خواهد شد. اگر قرار است فیلمی سرشار از خون و خشونت بسازید بهتر است شخصیت های فیلمتان در ابتدا یا انتهای فیلم در محیطی سرشار از آرامش قرار گیرند تا تعادل لازم برقرار شود. بطور کلی صحنه های آرام باعث تمرکز تماشاگر نیز می شود و به او اجازه تفکر و استراحت می دهد.


.برای بهتر شدن همواره باید تمرین کرد و نوشت. بعد از نوشتن فیلمنامه تان، به تمام نکات گفته شده توجه کنید و ببینید آیا فیلمنامه تان مشکلی دارد یا نه؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: